Contextuele therapie

Iedereen wordt geboren in een familie. En binnen die familie, binnen ons gezin van herkomst, leren we veel over het leven.

Als we later met problemen geconfronteerd worden, zijn die niet los te maken van ons opgroeien in die familie. Ze hebben vaak te maken met de wijze waarop we in die familie geleerd hebben te leven. En met de manier waarop we zijn opgegroeid in ons gezin van herkomst. Immers, daaraan ontlenen we onze manier van in het leven staan. Maar daar liggen soms ook moeilijke momenten, moeizame relaties en onuitgesproken verwachtingen.

Daarom vormt de zogenaamde contextuele therapie een belangrijke werkvorm binnen mijn praktijk. Men spreekt ook wel van intergenerationele therapie: een manier van werken waarbij ook gekeken wordt naar de vorige en toekomstige generaties. Omdat in deze therapie de verbondenheid met (groot)ouders, kinderen en andere familieleden als belangrijke basis van groei wordt gebruikt.

Door te werken aan blokkades en teleurstellingen uit het verleden kan de betrouwbaarheid binnen de relaties weer worden verbeterd. Daardoor komt er ruimte voor groei van het individu om op eerlijke en verantwoordelijke wijze een eigen positie in het leven in te kunnen nemen.

Meer informatie over de contextuele benadering kunt u bijvoorbeeld vinden in het artikel uit Eva en in mijn boek ‘Als banden knellen’ (zie onder publicaties).